پژوهش غیر متعارف علمی به پیشرفت های چشمگیر اخیر در تشخیص آلزایمر منتهی شد

Sharing of Data Leads to Progress on Alzheimer’s

By GINA KOLATA
The New York Times | August 12, 2010 | P. A1

نیویورک تایمز: گروهی از دانشمندان و مدیران موسسه ملی سلامت و  سازمان [نظارت بر] غذا و دارو [در ایالات متحده]، صنایع دارویی و تصویربرداری پزشکی، دانشگاه ها و گروه های غیر انتفاعی در سال 2003 در طرحی گرد هم آمدند که به گفته کارشناسان بی سابقه بوده است: تلاشی همگانی برای یافتن نشانگرهایی که پیشرفت بیماری آلزایمر در مغز انسان را نشان دهد.

اکنون، تلاش های چند ساله با شمار بسیاری از مقاله های علمی در مورد تشخیص زودهنگام آلزایمر با استفاده از روش هایی چون PET اسکن و آزمایش های مایع نخاعی به ثمر نشسته است.  بیش از 100 مطالعه برای آزمایش داروهایی که ممکن است این بیماری را متوقف یا کند کند در دست اجرا  است.

از هم اکنون، نوع این همکاری به عنوان سرمشقی برای تلاش های مشابه در مورد بیماری هایی چون پارکینسون قرار گرفته است.  یک طرح 40 میلیون دلاری برای جستجوی زیست-نشانگرهای پارکینسون، که توسط بنیاد مایکل جی فاکس حمایت مالی می شود، در نظر دارد 600 نفر آزمودنی را در ایالات متحده آمریکا و اروپا ثبت نام نماید.  هالی بارکهایمر، یک زن سخنگو برای بنیاد گفت: کار بر روی آلزایمر «سرمشق [ما] است.»

کلید [موفقیت] طرح آلزایمر توافقی بود که به اندازه هدفش جاه طلبانه بود: این که نه تنها پول جمع کند، نه تنها در سطح وسیعی پژوهش کند، بلکه همچنین داده ها را به مشارکت بگذارد و هر یافته ای را بلافاصله در دسترس همگان قرار دهد، برای هر کسی که در هر کجای دنیا به رایانه ای دسترسی دارد.

هیچ کس مالکیتی بر داده ها نمی داشت.  هیچ کس نمی توانست درخواست ثبت کشف/اختراع تسلیم کند، اگرچه، در نهایت، شرکت های خصوصی از هر دارو یا آزمایش تصویربرداری که در نتیجه این تلاش ها ساخته شود سود خواهند برد.

دکتر جان کیو. ترویانوسکی، پژوهشگر آلزایمر در دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: «این غیر قابل باور بود.  این [پژوهش] علمی به شیوه ای نبود که بیشتر ما در طول عمر حرفه ای خود انجام داده بودیم.  اما همه ما درک کردیم که هیچگاه زیست-نشانگر ها را نخواهیم یافت مگر آن که همه ما من (منیت) های خود، و شم خود برای ثبت دارایی-فکری را بیرون بگذاریم و توافق کردیم که همه داده های ما بلافاصله همگانی شود.»